هدف از این مطالعه اماده‌سازی و مشخصه‌یابی داربست‌های شیشه زیست‌فعال-سرامیک برای مهندسی بافت استخوان بود. برای این هدف، یک شیشه متعلق به سیستم SiO2-P2O5-CaO-MgO-Na2O-K2-O (CEL2) استفاده شد. روش تکثیر اسفنجی برای آماده‌سازی داربست‌ها به کار گرفته شد. یک اسکلت پلیمری به طور اختصاصی با دوغاب حاوی پودر CEL2 ، الکل پلی‌وینیل (PVA) به عنوان عامل اتصال و آب مقطر آغشته شد. به منظور حذف فاز پلیمری و تف‌جوشی فاز غیر آلی، اسفنج تحت حرارت‌دهی قرار گرفت. داربست‌های به دست آمده حاوی تخلخل باز و بهم پیوسته، مشابه بافت استخوان اسفنجی، با استحکام مکانیکی بیش از 2 مگاپاسکال بودند.
به علاوه، داربست‌ها به دلیل پدیده یون‌شویی، تحت بازجذب بیولوژیکی نسبی قرار گرفتند. این ویژگی توسط میکرو توموگرافی کامپیوتری (میکرو سی‌تی) مورد بررسی قرار گرفت. میکرو سی‌تی یک تکنیک تصویربرداری سه بعدی با توانایی دستیابی به رزولوشن نزدیک به یک میکرون است. استفاده از تابش سینکروترون امکان تنظیم انرژی فوتون برای بهینه‌سازی کنتراست بین فازهای مختلف در نمونه‌های تحت بررسی را ایجاد می‌کند. داربست‌های سه بعدی در مایع بدنی شبیه‌سازی‌شده به منظور مطالعه تشکیل میکروکریستال‌های هیدروکسی‌آپاتیت روی پایه داربست و دیواره‌های منافذ داخلی، خیسانده شدند.
داربست‌های سه بعدی همچنین در محلول بافر (Tris-HCL) در بازه‌های زمانی مختلف خیسانده شدند تا بازجذب بیولوژیک داربست براساس استاندارد ISO بررسی شود. بازجذب تدریجی دیواره‌های حفره‌ها طی خیساندن در SBF و Tris-HCL مشاهده شد.
